махонькое соченение на тему зима ро Белорускому

Наступ студзень. Зма поным разгары. З кожным днём мацнеюць маразы. Сыпле сыпле снег, шчыльна крываючы сонную зямлю белоснежным пакрывалам. А кал выдасцасярод заврух непагадз бязветраны дзянёк, дык здаецца, што наваколле застыла цшы. 
Асаблва самотна так час у лесе быццам нводнай жывой душы няма. Але лес жыве. аб гэтым сведчаць шматлкя сляды, пакнутыя яго жыхарам на бялюткм снезе. Кал пашанцуе, то змовым лесе можна пачуць сапрадную гулкую песеньку. Гэта крыжадзюб адзная птушка нашых лясо, якая выседжвае птушанят нават у самыя моцныя маразы. Залваецца каля свайго гнязда, якое надзейна схавана ад сцюжы ветру самай гушчын яловых лапак. 
Але зма ёсць зма. Цяжка даводзцца гэтую пару лясным жыхарам. Раскопваюць капытам снег у пошуках летапшяй травки ален казул, цснуцца да жытла чалавека снчк снегры. Кожны прыстасоваецца, як можа.