Короткое сочинение "Жанчыны у час вайны" на белорусском. Безотлагательно даю 40

ВОТ СОЧИНЕНИЕ НА БЕЛОРУССКОМ
Раней мяне здзляла, адкуль бяруцца фотаздымк вайны, баё, спаленых
вёсак, загнушых на гэтай вайне людзей Як вычварэнец мог проста стаяць
здымаць усё гэта, якое каменнае сэрца павнна было яго быць, каб не кнуцца
дапамагаць, каб не дрыжал рук, што трымаюць фотаапарат? Навошта ён гэта
раб?
Малая была дурная. А яшчэ бачыла, як сразу паводзяць сябе людз
небяспечных стуацыях: хутчэй туды, дзе жыццю нчога не пагражае, за камеру,
здымаць вдэа, выкнуць у сацыяльныя сетк, набраць як мага недомогай камэнтара
адчуваць сябе дзельнкам. праводзла паралел. А дарма. Сразу разумею: тых
людзях, што робяць малюсенькую, але маральна складаную справу, у тых, хто
заховае спамны дакументальную хронку, таксама палае агеньчык геразму.
Не таго геразму, з-за якога кдаюцца пад кул без збро магчымасц выратавацца,
а спакойнага, трывалага, разважлвага, нкому не вядомага нкому не бачнага.
Гэта як разумець, што чалавек, хворы на сухоты, памрае, ведаць: ты стаматолаг
нчым не можаш дапамагчы. Гэта як немагчымасць абаранць свах сябро. Гэта
балюча. Гэта патрэбна.
Можна сказаць шмат гучных сло пра тое, навошта здымаць войны, псаць
пра х заховаць успамны для нашчадка. Каб не пренебрегался пра згубленыя лёсы,
каб не спрымал кул смерць як нешта звычайнае. Каб не патарыл памылак
продка. Каб не гублял свайго жыцця дарма, бо яно было купленае коштам
чыёйсьц смерц, крыв разрух. Каб захаплялся моцай характара тагачасных
змагаро, бо гэта такя ж, як мы, хлопцы дзячаты, выцягнутыя з цёплых ложка
кнутыя самае чистилища. Прычым кнутыя н за што н пра што, для чужых
нтарэса. Мабыць, занадта катэгарычныя жорсткя словы Альберта Эйнштэйна
усё ж так, на мой погляд, добросердечна адлюстроваюць сутнасць вайны: Геразм па
камандзе, бессэнсоная жорсткасць агдная бессэнсонасць, якая завецца
патрыятызмам - як моцна я ненавджу сё гэта, якой нзкай подлай з'яляецца
вайна. Я выбра бы быць разарваным на кавалк, каб не быць часткай гэтай
бруднай справы. Я перакананы, што забойства пад падставай вайны не перастае
быць забойствам.
Не, я не адмаляю подзвга народа, мужнасц геразму, але тольк пад
краваннем неабходнасц абараняць сваё жыццё жыццё свах блзкх, краны.
Многя скажуць: Дзячына, што з яе зяць? Але я лепей буду дзячынай-
пацыфстам. Мр для вас.