Ахарактарызуйце вобразы Гражыны, Лтавора, Рымвда

Гражына: наваградская княгня, жонка Лтавора. мя Гражына (па-лто-ску прыгожая, прыгажуня) Вобраз спалучае сабе жаночую прыгажосць, выдатны розум, прыгажосцю, геразмам цвёрдасцю вол. (Здзвць развагай, кране маладосцю,Быццам бы май увасобся леце)

Не здолешы пераканаць князя адмовцца ад недарэчнай дэ абяднання з ворагам, каб пайсц вайною на Втата, гераня цаною асабстага жыцця не дапускае гэтага саюза з тэтонам. Гражына перажывае вялкя фзчныя маральныя выпрабаванн: яна любць князя. Уапошня хвлны жыцця просць дараваць яе за першую апошнюю здраду. Такм чынам, гераня по-.сцю адпавядае патрабаванням да вобраза рамантычнаш героя: ён павнен увасабляць увесь патэнцыял дабра супрацьстаяць усм маральным фзчным выпрабаванням, якя выпадаюць на яго долю. I, кал спатрэбцца, нават цаною свайго жыцця сцвярджаць праду.

Лтавор: наваградск князь разумны, але давол жорстк, славалюбны недаверлвы. (конская грыва ноччу падушку сабой замяняла)

Лтавору, здаецца, што вялк князь лтоск, яго брат Втат, захаце вот-чыну яго жонк Лду зяць сабе, вестк распускае, што лдзяне // Яго прыняць за пана не схацел. Больш таго, Лтавору здаецца: Задума ён мяне собственный стан занадзць, // Каб там забць. Збрася, словам, здрадзць. Апрача сяго, ёсць яшчэ адна прычына нелюбов Лтавора да Втата звычайная чалавечая зайздрасць. Зайздрасць да славы ншага.

Рымвд. I. Адам Мцкевч у свам творы здымае праблемы н рпсц абавязку см зместам твора сцвярджае, м г) мельга дамаляцца з ворагам.

Рымвд: Бы ён у князя памочнк адзны

Княжае войска вадз ён да бою. Кал князь аддае загад: узняць па трывозе войска, каб сумесна з крыжаносцам сц бок Лды. Крыжа-носцы жо падышл да Наваградка, 100лся, пасылаюць ноччу свах пасло да Лтавора, чакаюць сумеснага паходу. Пра гэта даведваецца Рымвд. Як верны слуга, ён не можа не выканаць загад князя не пратрубць трывогу. Разам з тым ён усё робць, каб князь адмян сваё рашэнне. Гаворачы з князем, здзляецца шчыра: Я не магу свам вушам даць веры! // На брата брату трэба зняць далон? Выказвае сумне: ц тыя словы // Пра Втатавы здрады намеры // Не выдумка, не закд нейк новы?. Прапануе: Ц ж сам мы не радзм анчога, // Збярогшы зброю нашу на чужога?, бо жалеза лепш гарачае далон // Сцскаць, чым з германцам за руку втацца!.