Зачытайце малянчыя апсанн, якя вам запомнлся. Адзначце выяленчыя сродк мовы.

Кал што ёсць найпрыгажэйшае свеце, то, бадай, гэта воблак...
О, як яны збраюцца! Як плывуць растаюць у сняве! Не наглядзецца, не налюбавацца!
...Вось мая чарада авечак зблася гурт. Полудзень. Спёка. Ляжыш на пагорку. Глядзш у неба. Над табою позркам не абняць блактная шырыня.
Ты адзн перад усёй гэтай бязмежнай, нямой глыбнёй, з вока на вока, тольк, здаецца, матухна-зямля злёгку трымае цябе за плечы. Ледзь-ледзь.
Здаецца, адарвешся паляцш у гэта блактнае бяздонне...
У тэксце мае месца разнастайнасць снтаксчных канструкцый: пытальныя клчныя, простыя складаныя, няпоныя складненыя радам аднародных члена сказы.
Адзначаецца жыванне шматкропя, аднасастаных сказа, якя дапамагаюць стварыць канкрэтную карцну вобраза.
Атар ужывае шмат дзеяслова (для азначэння руху воблака) прыметнка(каб перадаць адценн оттенка неба).
Фанетычная асаблвасць гэтага рыку: наянасць большасц звонкх зычных: г, б, в, з, р, д нш.