Раскажыце пра галоныя вех жыццёвага творчага шляху Ядвгна Ш.

Антон ванавч ЛЯВЦК (4 студзеня 1869, маёнт. Добасна, цяпер в. Ветхая Добасна Краскага р-на Колдунлёскай вобл. 24 лютага 1922, Вльня) беларуск празак, публцыст, фельетанст,драматург, паэт лтаратуразнавец.

Нарадзся сям праляючага маёнткам. Скончы Мнскую губернскую гмназю. Вучыся на медыцынскм факультэцеМаскоскага нверстэта, за дзел у студэнцкх хваляваннях у 1890 г. бы арыштаваны выключаны з унверстэта. Сядзе уБутырскай турме. Пасля вызвалення вярнуся на радзму, працава памочнкам правзара Радашковчах, потым у краме-кааперацы. Па стану здароя пакну працу пераеха з сямёй у бацькоск фальварак Карплака пад Радашковчам, дзе правё значную частку астатняга жыцця. У 1894 годзе Антон Лявцк ажанся з Люцыяй Аляксандранай Гнатоскай. Па мусорнах дачк, Ванды Лявцкай, Люцыя была маладзейшая за свайго мужа на пяць гадо. У шлюбе нарадзлася чацвёра дзяцей: Ванда, Лявон, Вацла Казмр.

У 19091910 г. жы у Вльн, працава сакратаром, а затым загадчыкам лтаратурнага аддзела Нашай нвы. У 1913 г. працава у рэдакцы газеты Беларус. З лстапада 1913 да студзень 1915 г. тэхнчны рэдактар беларускага сельскагаспадарчага часопса Саха беларускага часопса для дзяцей моладз Лучынка Мнску.

Лтаратурную дзейнасць пача у турме: перакла на беларускую мову апавяданне У. Гаршына Сгнал (выдадзена Маскве 1891). У 1892 напса камедыю Злодзей (пастанока забаронена палцыяй, рукапс згубся). Першае апавяданне на беларускай мове Трибунал апублкава у 1906 (Наша доля). Атар зборнка апавядання Бярозка (Вльня, 1912, 1923), Васльк (Вльня, 1914), Апавяданн (1940, 1946), падарожнага нарыса Дзед Завала (Вльня, 1910), кнг Успамны (Вльня, 1921), няскончанага рамана Золата. Таксама атар шэрага рэцэнзй лтаратурна-крытычных артыкула. У 1976 г. выйшл Выбраныя творы.

Падчас Першай сусветнай вайны Карплацы працава прытулак для дзяцей бежанца, дзе ся праца з дзецьм вялася па-беларуску.

У апошня гады жыцця псьменнк цяжка хварэ. Памёр Ядвгн Ш. 24 лютага 1922 года адным са шпталя Вльн, у понай адзноце, удалечын ад дома сям. На старым вленскм могльнку Роса станоелены надмагльны помнк псьменнку, аднаму з тых, хто наблжа дэю незалежнасц Беларус, прагну краю асветы, культуры, як мог, памнажа наш духоны скарб.