Як апсвае атар святочную сустрэчу Мшк са свам сябрам Барадатым

Вось як атар апсвае гэту карцну:

А пад самую ранцу дазоры натрапл паблзу ад трэцяга батальёна на цкавую сцэнку. На невялчкай палянцы сядзел Мшка, Барадаты Жук спралял не то рачыстую вячэру, не то шыкозны баль. Розныя харчы был пакладзены пад кустиком ляшчыны. Здесь был сухя тараны, кансервы, сцягно кабана, дзесятк са два селядцо. Збоку ляжала некальк пачак махорк. Мшка, яны завадатар усёй пачэснай кампан, сядзе на невялчкм пеньчыку старанна разбва аб камень бляшанку кансерва. Бляшанка пагнулася, сплюшчылася, няк не паддавалася, Мшка раз-пораз з яшчэ большай натугай б яе аб камень. Урэшце яму далося яе расплюшчыць, Мшка частавася сам, частава прыяцеля Жука. Барадаты, як скаромны асаблва не паважа, наляга больш на селядцы на цукар , пажавашы селядцовага хваста, кдася з усх ног да ручая, каб суняць крыху смагу пасля селядцовай сол. Урэшце прыяцел наелся , крэкчучы, стал масццца адпачываць. Барадаты пасля такой сытнай ежы ласавася махоркай жава яе, соладка прыжмурышы левае вока, а правым назраючы за свам дружбакам.