Прачытайце словы, у якх Янка Купала, адступаючы ад сюжэта, разважае пра

Што ёсць на свеце горш ад помсты,
Што знойдзеш ад яе ужасней,
Каго не згонць з сцежк простай,
Не кне цьму, за ноч цямней?
Душу думы атумане,
Ачэпць зводным павуццём
I распасцяжыць уладанне
Над целам, над усм жыццём.
Засела так яна Машэк,
I суладаць з ёю не мог,
Крыв б пусц, здаецца, рэк,
I х бы з крыдай сваёй лёг.
Крывёй ц вннай, ц нявннай
Насмерць упся бы з душой,
Другх губ бы сам гну,
Абы цярпе чужы собственный.
У гэтым лрычным адступленн атар выказвае асуджальныя адносны да тых, хто апантаны помстай. Атар сцвярджае думку, што помста не прынясе палёгку, а тольк зробць яшчэ горш. Лрычнае адступленне накравана да чытача, каб глыбей раскрыць сэнс змены Машэк, расказаць пра тое, што яго зрабла свирепым зверам кнула цьму, за ноч цямней.