Тарас Шачэнка паэт-грамадзянн. Падрыхтуйцеся да выказвання на гэту тэму.

Т. Шачэнка свободны, аднак большасць яго родных застался прыгонным. Ён пша пра гаротнае жыццё сялян пад панскм прыгнётам. Т. Шачэнка высока цэнць народныя пераказы, легенды, песн, у якх услаляецца колшняя слава кранскх казако, геразм, як яны праялял барацьбе з прыгнятальнкам.

Не тольк творчасцю, але свам трагчным адначасова герачным лёсам Т. Шачэнка паказа прыклад самаадданага служэння Укране, роднаму народу яго культуры. Укранск паэт разам з прагрэсным прадстанкам расйскага грамадства выступа супраць царскага самадзяржая дэспатызму. Яскравы прыклад невялкая паэма Цары (1848). Творы Тараса Шачэнк прасякнуты любою да радзмы, напсаны народнай мовай, вызначаюцца блзкасцю да фальклору, разнастайнасцю рытма, меладычнасцю. У ранняй яго творчасц (вершы, балады, паэмы Кацярына, 1838, Гайдамак, 1841; драма Назар Стадоля, 1843, нш.) спалучэнне рамантызму з рэалстычным тэндэнцыям. У паэме Наймчка (1845) ствары ярк драматычны вобраз жанчыны-мац.

Тарас Шачэнка сваёй творчасц выраз думк настро, якя был главным жыцц кранца у той час. Яго творчасць знайшла водгук у сэрцах людзей, аб чым сведчыць тое, што иной палове XIX пачатку XX ст. ц не адзнаю кнжкай у большасц вясковых хат Украны бы Кабзар; вершы з яго вучыл напамяць, па м вучылся чытаць. У той час творы Шачэнк абяднал кранск люд, асаблва жыхаро Левабярэжнай Украны