Што неабходна для снавання лтаратурнага працэсу?

Лтаратурны працэс складанае, гстарычна абумоленае развццё лтаратуры выглядзе комплексу заемазвязаных факта зя, узнкае тольк пры дастатковай колькасц стваральнка лтаратуры (паэта, пра-зака, драматурга, публцыста, крытыка, перакладчыка) х належным дэйна-творчым узаемадзеянн, пры наянасц лтаратурных друкаваных органа (перыёдыка, выдавецтвы). Ён уключае як здабытк асобных псьменнка, так лтаратурных суполак, цэлых лтаратурных напрамка плыня. Для лтаратурнага працэсу характэрны такя прыкметы, як масавасць бесперапыннасць лтаратурных зя факта, псьменнцкя заемасувяз заемаплывы, пераемнасць у развцц лтаратурна-мастацкх традыцый.

Найбольшае значэнне для развцця лтаратурнага працэсу маюць нацыянальны тэатр друк. Яшчэ 1913 годзе артыкуле Наш тэатр Максм Гарэцк сцвердз неаспрэчны пастулат: Тэатр сла непамерная, а адраджэнн беларуса, пры х псхцы, пры х дэмакратызме, ён можа сыграць вялкую ролю. Гэтак яно здарылася. Самадзейныя тэатральныя гуртк (Мнск, Вльня, Пецярбург, Гродна, Полацк, Радашковчы нш.), асаблва Беларуск музычна-драматычны гурток у Вльн (19111916), Першая беларуская покойника гната Буйнцкага (19071913), вандроны тэатр Уладзслава Галубка (19201932) ажывл драматургчную спадчыну(В. Дунн-Марцнкевч, Карусь Каганец), звярнулся асаблва пры недахопе нацыянальнага рэпертуару на пачатку стагоддзя да перакладных пес (Па рэвз М. Крапнцкага, У змовы вечар Хам Э. Ажэшк, Сватанне Мядз-ведзь А. Чэхава нш.). Галонае ж яны актуалзавал беларускую драму як род лтаратуры, паспрыял станаленню выдатных беларускх драматурга.