Намалюйце сповам той светлы малюнак роднай прыроды, як мы разам з

З вакна адкрываецца шырокае яркае поле пад крыштальна-снм небам, адчуваецца прастора родных н, квятнее вясна ружова-белым квеценем, залатая збажына. Сня вочы васлько, срэбра рэк, а далечын цямнее лес. У гэтым малюнку стольк хараства прывабнасц, бо жанчыны любяць собственный край, разумеюць адчуваюуь родню прыроду, м нямлы прыгнёт чужына.

Эптэты: бяздольныя, залатыя паясы, край зубчаты бора, дзявочыя сны, догя часны, шырокя тканны, светлая даль, халоднае срэбра.

Метафары: смяецца поле, зяе неба з-за акна, думк мкнуцца туды, дзе расцвла вясна; блшча збожжа, снеюць васльк, ззяюць похвал.

Парананн: халодным срэбрам ззяюць хвал.