реферат по творению Люди на болоте на белорусском языке

Сачыненне
Апейка як нацыянальны характар
Лтаратура вучыць нас бычыць чалавека. У кнгах ён прадстае прад нам так, як ён ёсць на самай справе. Псьменнк пшуць людзям пра людзей, х персанажы, вядома ж, розныя, кал чытаеш аб х прыгодах, незразумела, чаму засёды адчуваеш у сабе частачку х настрою, х станаленне да навакольных, дзелш з м х мары лёс ты нбы жывеш разам з м робшся больш чулым да усяго жывога, у першую чаргу - да свйго сэрца. Мы вучымся гэтых творца, знаёмячыся з х унутраным светам, разам знаходзячы адказы на штодзённыя пытан. Ц ёсць у жыцц сэнс, што такое чалавек да чаго прагне чалавечая душа усё гэта яскрава, без замнак разбрае у сваёй трылог ван Мележ, звязваючы адзнае цэлае вяселле працу, любо нянавсць, смерць жыццё, адказваючы на пытанн, здаецца, такм звычайным паляшукскм аповедам, незвычайна блзкм родным кожнаму з нас.
Дзеянн у рамане Людз на балоце разгортваюцца у той глухой, адасобленай частцы Беларус, дзе спакон вяко жывуць цёмныя сяляне-палешук. Палеск край чаго тольк не знойдзеш тут! Ёсць на палесс усё, пачынаючы ад шматллкх балот з абымшэлым зялёным купнам аж да палё, што варта апрацоваць умелым рукам, заканчваючы тым самым руплвым пальцам у мазалях, якм сялянк-ткачых вечары запальвал лучыну прыцемках прал. Кожны з мележаскх героя нясе свае асаблвасц беларускага этнасу, але большасць з х абядновае шчырая любо да працы, да зямл, да господа, да людзей.
Так, яскравым прыкладам беларускага нацыянальнага характару у рамане зяляецца прадстанк улады, старшыня валвыканкома Апейка. Чалавек гэты бы амаль таго ж росту, што Харча, бы таксама вайсковай форме Але сваёй форме ён выгляда вельм сцплым, добрым. жо тольк па яго знешнм выглядзе можна меркаваць аб тым, што за чалавек Апейка. Ён цх, непрыкметны чалавек, але ж менавта яго думк значнай ступен сугучны атаравым. Абвостранае пачуццё гонару за нацыянальную прыналежнаць уласцва Апейку одданаму отпрыску палесся. Гэты чалавек клапоццца аб чалавечай годнасц, узроню жыцця палешуко не можа застацца збоку, кал адзн з яго брато без вны трапляе бязвыхадную стуацыю.
Апейка, як паведамляе атар, - былы настанк, з-за чаго часам адчувае, што не мае такога атарытэту грамадстве, як, здаецца, начальнк млцы, у яго як бы няма чым ганарыцца, але на яго разлчваюць многя людз, у прыватнасц малады Васль Дзятлк, якому амаль сапсавал жыццё краты ц яго сябар Косцк. У размове з Васлём Апейка як бы павучае нас разам з арыштантам-каранёцам, гаворыць аб тым, што належала б зрабць у яго стуацы, але ж не без спагады:
-Я ведаю, ты не бандыт, - прамов раптам Апейка.
нават тое, што, злуючыся, ён гавары рона, цха, сведчыць аб мяккасц тэмпераменту, што ласцва тольк сапраднаму беларусу. Разам з тым Апейка яляе сабой не тольк прыклад незвычайнай цярплвасц неадступнасц, але рашучасц, самаахвярнасц, разважлвасц менн трымаць сябе рамках: пры сёй сваёй настойлвасц, гэты чалавек не губляе вытрымк, надзе пэненасц свам. Такм чынам, Апейка засёды выходзць пераможцам.
Пасля знаёмства з творам Людз на балоце, прыходзць разуманне, што геро . Мележа не могуць не палюбцца: дзе-ндзе, а гадваецца собственный уласны партрэт з усм вартасцям недахопам, прычым кожны з х, сялян-палешуко, тоць у сабе частку таго спрадвечнага беларускага багацця, якое з пакалення у пакаленне передаецца не з вусна у вусны - па крыв.