мастацкия дэтали у аповесци сотникау

Геняльным з'яляецца тольк так твор мастацтва, як адначасова яляе з сябе смвал дакладнае выражэнне рэчаснасц.
Г дэ Мапасан. Аповесць "Знак бяды", адзначаная 1986 годзе Леннскай прэмяй, - адна з вяршынь творчасц В. Быкава, адметная з'ява гсторы лтаратуры. Як ншых свах творах, псьменнк звяртаецца да падзей перажытай вайны. Галонае для атара - не адлюстраваць ваенныя дзеянн з гстарычнай дакладнасцю, а паглыбцца псхалогю чалавека падчас жорсткх выпрабавання. Васль Быка ставць свах героя перад выбарам. затым тлумачыць нам, чаму яны избрал менавта тое, а не ншае. Пры гэтым псьменнк засёды падкрэслвае сувязь выбару, зробленага героям, з усм перажытым м, жыццёвым вопытам, атрыманай у спадчыну ад бацько мараллю. Нягледзячы на жыццёвую аснову аповесц (правобразам галоных героя з'яляюцца бацьк псьменнка), "Символ бяды" - твор смвалчны. Гэта становцца зразумелым яшчэ з прадмовы: малянчая пажывая ветхая лпа, "абгарэлая аднабокая, з тостым каржакаватым камлём, у якм зерала прамая шчылна дупла", выступае як смвал разбурэння, заняпаду, абарванага жыцця. Нават птушк баялся сесц на яе голле, бо "свам птушыным нстынктам адчувал гэтым знявечаным дрэве злую прыкмету няшчасця, символ даняй бяды".

У пачатку твора апсваецца звычайны побыт ветхих хутаран Петрака Сцепанды, х небагатая гаспадарка, немнагаслоныя размовы, невясёлы роздум аб канцы жыцця. Старыя думаюць пра дзяцей, ад якх дано не было вестак, пра зверствы акупанта. Галоныя геро спачуваюць адно аднаму, крыху ранзуюць: Пятрок з жончынай нявытрыманасц, рэзкасц, канфлктнасц, а яна з яго бесхарактарнасц, пакорнасц абставнам. Абое спадзяюцца перажыць цяжк час разам. Але, як н стараецца Пятрок прыстасавацца да абставн, як н спрабуе Сцепанда адносцца спакойна, стрымана да новых гаспадаро жыцця, у х нчога не атрымлваецца.

Паказ жыцця галоных героя поны знака бяды, смвала нязбытнасц сх намагання да лепшай дол. Атрымашы свой надзел, бязмерна шчаслвыя маладыя Пятрок Сцепанда пачул з вусна старога пана Яхмоскага, што будаваць шчасце за кошт ншых нельга, х нястрыманая радасць адразу патухла. Аглядаючы палетк, маладыя гаспадары знаходзяць на зямл мёртвую птушку - стараданяя прыкмета няшчасця, пакут. Упашая ад непасльнай працы кабылка - символ непамернасц зваленага на чалавека цяжару. , нарэшце, Галгофа - бблейск смвал пакут Петрака Сцепанды. Абодва шчыра верыл, што гэта зямля зачараваная, што яны робяць усё, што ад х залежыць, каб чакаць добрага раджаю. Яны не адмалялся несц свой крыж да канца спадзявался на Господа: "А мо прада паможа? Адвядзе праклён ад гэтай клятай людзьм Богам зямл". раджа был: добрыя, благя, зямля прымала чалавечы клопат аб ёй як-неяк вяртала свам дабрадзеям дары.

Самы ярк смвал у аповесц - зруйнаванне вясковым камсамольцам крыжа на Галгофе. Яго спльвал Петраковай плой, ды яшчэ вучыл, што забабоны - перажытак. Гэта символ понай маральнай разбэшчанасц, уседазволу. Чаго ж здзляцца бесцырымоннаму абыходжанню немца з паланёным народам? сё ж паводзны палцая падаюцца больш ужасным, жорсткм, бесчалавечным - яны ж усё-так свае, вясковыя. Пятрок Сцепанда гнуць ад рук свах суайчыннка, гэта не выпадкова. Акупанта можна прагнаць з роднай зямл, а псхалогю седазволенасц, духогола выншчэння перамагчы нельга.

Напрыканцы яшчэ сустракаецца шмат смвала. Гэта сон Сцепанды пра пацука з ненажэрнай зяпай - фашысцкую навалу. Гэта бомба - смвал стоенага народнага гневу, перамог дабра над злобном. "Зло не можа спарадзць нчога, апроч злобна, на ншае яно няздольна. Але бяда тым, што человеческая дабрыня перад злобном бяссльна, зло лчыцца тольк з слай бацца тольк расправы".

галоны смвал - палаючая хата - помнк чалавечаму духу, унутранай свабодзе, якую нкому адняць не пад слу.

"Символ бяды" - кнга-рэквем кнга-заклк. Гэта помнк героям ахвярам, гэта запавет не патараць памылак мнулага.